Ծնվել է
1971 թ․ մարտի 7-ին Վանաձորում։ Երիտասարդ տարիներից զինծառայությունը դարձել էր կյանքի ուղի։

Անհատական նվիրվածություն
Պանիկովսկի մականունով էր ճանաչված Գուգարք վաշտում՝ վիրակապված ոտքով էր մասնակցել Լաչինի ազատագրմանը։

Ընտանիքն ու ընկերները
Ժամանակի մեծ մասն անցկացնում էր երեխաների, ընտանիքի ու մարտական ընկերների հետ՝ նվիրված ու հոգատար։

Ընկերների աչքերով
Նրան հիշում են որպես համեստ, պայքարող, լավ ամուսին, հայր և ընկեր։

Արցախը՝ երազանք
Շահումյանի հանձնման ցավը սրտում էր։ Արցախը համարում էր «փոքրիկ Շվեյցարիա»՝ իր երազանքի վայր։

Վերջին խոսքը
2012 թ․ հուլիսի 7-ին՝ եղբոր տարեդարձին, հումորով էր զանգել ու խոստացել հետ զանգել։

Վերջին մարտը
2012 թ․ հուլիսի 7-ին ինժեներական աշխատանք կատարելիս զոհվել է դիպուկահարի կրակոցից։