Ծնվել է:

Էջմիածնում։

Նրան ոգեշնչում էր կամ ուրախացնում:

Երաժշտությունը, ֆուտբոլը, հայրենիքին ծառայելը, որի համար վերադարձել էր ՌԴ-ից ինքնակամ։

Ժամանակը սիրում էր անցկացնել:

Ընկերների հետ։

Նրա մասին ընկերների ու հարազատների կարծիքը:

Խաղաղասեր, հաշտեցնող, հարգանքով, ընկերասեր։

Երազանքները:

Ծառայությունից գալ, իր ընկերներին տեսնել, հայրիկի հետ բիզնես սկսել։

Կարևոր փաստեր կամ սովորություններ:

Բեմ և, խոհարարություն էր սիրում։ ՌԴ-ում դպրոցում մասնակցել էր մրցույթի, չնայած հայերեն տառերը չգիտեր, ռուսերեն տառերով գրել ու ասմունքել էր՝ «Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում»։ Դպրոցում խումբ ունեին, որտեղ նվագում էր կիթառ և հարվածային գործիքներ. Նվագել սովորել էր ինքնուրույն։

Վերջին զրույց:

Հոկտեմբերի 27-ին՝ ժամը 5-ի մոտ, ասել էր, որ «Որ չեմ զանգի, չանհանգստանա՛ք»։ Չէր տրտնջում էր, ասում էր. «Չի՛վ վախենալ»։

Վերջին հերոսական մարտը:

Տեղի է ունեցել Մարտունի 2 դիրքում՝ Գիշի գյուղի բարձունքում հոկտեմբերի 30-ին։ Թշնամու գեներալ են խոցել, գերի վերցրել։