Ծնվել է
1978թ. դեկտեմբերի 28-ին Շիրակի մարզի Գյումրի քաղաքում

Կարենի համար ընտանիքը ամենակարևորն էր

Օրինակելի հայր էր, ամուսին ու ընկեր

Չնայած կյանքի դժվարություններին

Երբեք չէր դժգոհում, միշտ նայում էր առաջ՝ ժպիտով ու լավատեսությամբ

Առանց երկմտելու կամավորագրվեց

Որդին այդ պահին ծառայում էր Լեռնային Ղարաբաղում. նրանք այդպես էլ չհանդիպեցին

Իր զինակից ընկերներին միշտ ոգևորում էր

Սովորեցնում զգոն լինել. «Մենք պայքարում ենք մեր կողքի ընկերոջ համար»

Ամեն անգամ տուն զանգելիս

«Հասմի՛կ, էսօր էլ լուսացրինք, լույսը բացվեց բարի»

Վիրավորվեց՝ կորցնելով երկու ոտքը

Բայց չկորցրեց հումորի զգացումը. «Տաբատի կտոր քիչ կօգտագործվի»

Վերջին մարտը

2020թ. նոյեմբերի 21