Ծնվել է
1988 թվականի օգոստոսի 1-ին Մարտակերտում։ Մանկությունից սերտաճած էր հայրենիքի հանդեպ սիրով, որ հետագայում դարձավ նրա կյանքի կոչումը։

Ոգեշնչման աղբյուր
Ենոքին ոգեշնչում էր հայկական զինվորական համազգեստը, որը նրա համար փառքի ու պատասխանատվության խորհրդանիշ էր։

Ընտանեկան կապ և շրջապատ
Նա իր ամենաթանկ պահերը նվիրում էր ընտանիքին՝ կնոջն ու երեխաներին։ Ընկերներն ու հարազատները նրան հիշում են որպես միշտ դրական, հարգված ու սրտացավ մարդու։

Երազանքներ և յուրահատկություններ
Ենոքը երազող չէր. ապրում էր ներկայով՝ կյանքին նայելով խաղաղ ժպիտով։ Սիրում էր անակնկալներ անել մորը, կնոջն ու երեխաներին՝ ջերմությամբ լցնելով նրանց օրը։

Վերջին խոսքը
Վիրավորվելով հանդերձ ընտանիքին չէր հայտնել, միայն ասել էր. «Մամ, ինչ լավ ա, որ երեխեքս, կինս քո մոտ են, աչքդ վրաները կպահես», կարծես վերջին հրաժեշտ լիներ։

Վերջին մարտը
2020 թվականի հոկտեմբերի 2-ին Օմարիում, չորս օր վիրավոր մնալով, շարունակում էր կռվել՝ իր զորքին երբեք չլքելով։