Ծնվել է
1971 թվականի հունվարի 6-ին Լեռնային Ղարաբաղի Այգեհովիտ գյուղում, մի ընտանիքում, որտեղ սերը հայրենիքի հանդեպ սերնդեսերունդ էր փոխանցվում։

Ոգեշնչման աղբյուրը
Արաիկին ոգեշնչում էր հայրենի հողը և 90-ականների հաղթանակները։ Նրա համար մեծ երջանկություն էր դուստրը, որին 26 տարի էր սպասել։

Ընտանեկան գոհունակությունը
Ընտանիքի հետ անցկացրած ամեն օրը նրա կյանքի իրական արժեքն էր, իսկ մեծ որդու նկատմամբ սերն անհուն էր։

Ընկերների և հարազատների աչքերով
Ընկերասեր, կենսախինդ, եռանդուն. Արաիկը միշտ ջերմություն էր բերում այնտեղ, որտեղ հայտնվում էր։

Վերջին խոսքը
Պատերազմից առաջ ասել էր՝ «աղջկաս պինդ պահի, ութ օրից տուն եմ գալու», բայց չվերադարձավ։

Վերջին հերոսական մարտը
2020 թվականի հոկտեմբերի 17-ին նա կռվեց Այգեհովիտում՝ հերոսաբար մերժելով տուն վերադառնալու առաջարկը։