Ծնվել է
2001 թ․ հունվարի 12-ին ԼՂՀ-ի Ստեփանակերտ քաղաքում։

Երազանքներ, որոնք մնացին անկատար
Ցանկանում էր բժիշկ դառնալ, ավարտել բժշկական համալսարանը և մարդկանց օգնել։ Դեռ փոքրուց առանձնանում էր սովորելու ձգտումով, հատկապես մեծ սեր ուներ լեզուների և բժշկության նկատմամբ։ Նրա նպատակասլացությունն ու աշխատասիրությունը երաշխավորում էին մեծ հաջողություններ, որոնք, ցավոք, անավարտ մնացին։

Հոգատար որդի, անսահման նվիրվածություն
Նա առանձնանում էր ծնողների նկատմամբ հատուկ հոգատարությամբ։ Նրա ընկերները հիշում են, թե ինչպես էր միշտ աջակցում բոլորին՝ առանց ակնկալիքների։ Նրան անվանում էին «հալալ», քանի որ միշտ պատրաստ էր նվիրվել առանց շահի։

Վերջին զանգը
2020 թ․ հոկտեմբերի 1-ին, Ջրականից․ «Ամեն ինչ լավ է»։ Չէր ուզում անհանգստացնել, բայց այդ խոսքերն իր հետ տարան սրտացավ մխիթարություն։

Վերջին հերոսական մարտը
2020 թ․ հոկտեմբերի 1-ին Վիրավոր զինվորին անվտանգ վայր հասցնելուց հետո վերադարձել էր դիրքեր և զոհվել։ Նրա սխրանքը դարձավ անմոռանալի օրինակ նվիրվածության և հայրենասիրության։